Quem exinde isdem vicedominus abstraxit, portante eodem Waldiperto imaginem ipsius Dei genetricis, eumque in teterrima retrudi fecerunt custodia, quae vocatur Ferrata, in cellario maiore. Qui etiam portas huius Romanae urbis claudentes, alias ex eis fabricaverunt; et ita armati omnes existebant ad defensionem propriae civitatis.Et dum haec agerentur, subito coniunxit ad beatum Petrum antedictus Desiderius rex cum suo Langobardorum exercitu. Quem in grados ecclesiae beati Petri conprehendentes custodes Langobardorum, ad suum deduxerunt regem. Tunc properans antedictus Gratiosus cum aliquantis Romanis, expellerunt iamdictum Philippum presbiterum de eodem patriarchio. Et per muros civitatis cum flammula ascendebant, metuentes Romanum populum; et nequaquam de Genuculo ipsi Langobardi ausi sunt descendere, sed cum nimio tremore ibidem adsistebant.Hoc vero audiens Toto et Passibus germani fratres, ignorantes ingenium et dolum quod ei proditores inierunt, cucurrerunt cum aliquantis ad praedictam portam, cum quibus et Demetrius secundicerius, seu Gratiosus, tunc chartularius, postmodum dux, properaverunt, qui et ipsi in consilio erant cum praefatis nefandissimis proditoribus, Et adpropinquantes ad eosdem Langobardos, obviavit Totoni duci unus ex eisdem Langobardis qui bellator prae omnibus apparebat, Racipertus nomine, et impetum fecit super eundem Totonem; super quem isdem Toto inruens atque fortiter percutiens eum interfecit. Teacher. Quibus properantibus atque in finem Langobardorum coniungentibus, velletque abbas iamfati monasterii eos in eodem monasterio deduci, declinaverunt ab itinere isdem antefatus Christophorus primicerius et eius filius Sergius, dudum quidem sacellarius, postmodum secundicerius, adiurantes firmiter Theodicium ducem Spolitinum ut eos trans Padum ad Desiderium suum deduxisset regem Langobardorum, nitentes ob hoc redemptionem sanctae Dei Ecclesiae perficere; eosque isdem Spolitinus dux ad suum deportavit regem. Sepefati vero Christophorus et Sergius, conspicientes se in magna decepta esse positos, prius quidem Sergius, eadem nocte, qua hora campana insonuit, descendit per murum et properavit ad beatum Petrum. Consideratisi ormai sconfitti, padre e figlio tentarono la fuga ma furono catturati dai fedeli di Afiarta che li fece eliminare[14][15]. Postmodum vero quidam iniqui Campanini qui hic Roma advenerant, adortati ab aliis nequioribus se et impiissimis, eundem Gracilem ex ipsa custodia abstollentes et quasi eum in monasterio deportantes, dum Colosseo advenissent, illic eius oculos eruerunt, etiam et linguam abstulerunt.Porro aliquantis post haec praeteritis diebus, dum Tusciani et Campanini hic Roma aggregati fuissent, inito consilio, prefato Gratioso et fortioribus eius per quorum auctoritatem tanta mala operabantur, Deum non metuentibus, perrexit cum cuneo militum Tuscie ac Campanie, primo diluculo, in monasterio Cellanovas, ubi Constantinus antedictus apostolice sedis invasor retrusus erat, eumque ex ipso eicientes monasterio eius eruerunt oculos et cecum in platea iacentem relinquerunt.His itaque gestis peractisque, insurrexerunt quidam dicentes quod antedictus Waldipertus presbiter, Langobardorum genere hortus, consilium cum Theodicio duce Spolitino et aliquibus Romanis inisset, interficiendum praefatum Christophorum primicerium et alios Romanos primatos, et civitatem Romanam Langobardorum genti tradendum. Preoccupato che la conseguente alleanza fra i due sovrani potesse schiacciarlo, Stefano si oppose al matrimonio e scrisse al riguardo a Carlo una lettera rimasta famosa, in cui lo scongiurava di non imbrattare l'illustre stirpe dei Franchi con la perfida e puzzolentissima gente longobarda (perfida ac foetentissima Langobardorum gens)[13]. Un tale comportamento destò le ire di Stefano che, per prima cosa, rifiutò, nel 770, di approvare la nomina dell'arcivescovo di Ravenna, un prelato scelto dal re longobardo[17], e poi riprese quella battaglia che già aveva perso un anno prima, riuscendo questa volta a convincere Carlo Magno a ripudiare la moglie e rimandarla al padre Desiderio, quasi in concomitanza con il decesso di Carlomanno, che lasciò dunque il fratello erede dell'intero regno dei Franchi. Alio vero die, inlucescente secunda feria, subdiaconus atque diaconus ab eodem episcopo in oratorio sancti Laurentii intro eundem patriarchium, contra sanctorum canonum instituta consecratus est, sicque universum populum sibi sacramentum praebere fecit. Et per anni unius spatium et mensem unum sedem apostolicam invasam detenuit.Hoc vero cernens Christophorus primicerius et consiliarius, zelo fidei, una cum suo filio Sergio tunc sacellario existente, maluerunt magis mori quam talem impiam novitatem et iniquam praesumptionem in sedem apostolicam perpetratam conspicere. Et venientes post aliquantas horas huius Romanae urbis militiae iudices eos ex ipso oratorio eicientes sub cautela munierunt.Alio vero die dominicorum, congregans Waldipertus presbiter, ignorante praedicto Sergio, aliquantos Romanos, pergentesque in monasterio beati Viti, abstulerunt exinde Philippum presbiterum, quem elegentes et cum laudium vocibus adclamantes «Philippum papam sanctus Petrus elegit!» eum in basilica Salvatoris more solito deduxerunt; illicque oratione ab episcopo data, iuxta antiquitatis morem, tribuensque pacem omnibus, in Lateranense introduxerunt patriarchio.
Le Vie Dell'acqua Caprino, 22 Ottobre: Giornata Mondiale, Quanto Costa Il Box Adrenalyn Xl 2020/2021, Comune Di Fiesole Mappa, Nome Lidia Significato, Tanti Auguri Marta, Facoltà Biblica Online, Usl Visite A Pagamento,